“ชีวิตที่ปราศจาความรัก ไม่ใช่ชีวิต”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือความรัก”
“ความสุขของชีวิตเกิดจากความรัก”
“ความทุกข์ของชีวิตก็เกิดจากความรักเช่นกัน”
จากหนังสือธรรมะบำบัด
พระพุทธองค์ตรัสว่า “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ เมื่อมีรักร้อยจะทุกข์ร้อย มีรักน้อยจะทุกข์น้อย ถ้าไม่รักก็ไม่ทุกข์” เป้นจริงดังคำตรัส หากรักที่ว่าเป็นรักซึ่งเจือปนด้วยราคะ ความเห็นแก่ตัว ความใจง่าย ใฝ่ต่ำ ทำตามอารมณ์ชั่ววูบ และความยึดมั่นถือมั่นในรักอย่างงมงาย ไร้เหตุผล ขาดการยั้งคิดและคุมสติ ปล่อยให้ความรักมีอิทธิพลเหนือจิตใจ เหนือศีลธรรมความถูกต้องและเหนือจารีตประเพณีอันดีงามของสังคม จงอย่าปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เพราะความรักที่แท้จริงควรอยู่บนพื้นฐานแห่งความถูกต้อง
ถ้าคิดจะมีความรัก ต้องรู้จักคุมให้ได้
แยกแยะว่าอะไรเป็นอะไร อย่าปล่อยให้เป็นนายมาคุมเรา
เวลางานจงทำงานอย่างตั้งใจ ไม่ใช่มัวละเมอเพ้อถึงเขา
อนาคตและชีวิตเป็นของเรา อย่าเผามันด้วยรักที่จอมปลอม
ความรัก ความเมตตา ความเข้าใจ ความห่วงใย และความไม่เห็นแก่ตัวเป็นรากฐานของสันติสุุขในชีวิตและสันติภาพในสังคม หากแต่ละคนได้บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งรักและสิ่งดีงามเหล่านี้ให้เกิดขึ้นในดวงจิตน้อยๆ ไม่นานดอกรัก ดอกเมตตา และดอกไม้แห่งพุทธะ คือ รู้ ตื่น และเบิกบานจะเบ่งบานแผ่ขยาย กระจายเป็นพลังแห่งรักออกไป จากแต่ละบุคคลสู่ครอบครัว จากแต่ละครอบครัวสู่ชุมชน จากแต่ละชุมชนสู่ประเทศ จากแต่ละประเทศสู้สังคมโลก
ใส่ความเห็น